Kur’ân-ı Kerîm’in inmeye başladığı, pek çok fazileti bünyesinde cem etmiş olan mübarek Ramazan ayı ve bin aydan daha hayırlı olduğu ayet-i kerime ile sabit olan Kadîr Gecesi bizleri geride bıraktı. İdrakten ihyaya taşıyarak ibadet ve taat yönünden dolu dolu geçirmeye çalıştığımız kudsî mevsimin ardından bayram ile sevindik. Orucu başta olmak üzere, hususî özellikleri bulunan Şevval ayının içerisindeyiz. Bu ayı müteakip Zilkâde ayını, onun ardından da ilk on günü büyük faziletlerle bezeli Zilhicce ayını idrak edeceğiz inşâAllâh.
Niyeti halisane olanlar için ihya vesilesi gün ve geceler sene içerisinde önemli bir yer tutuyor. Hatta ihlaslı olan bir kimse için hususî bir fazilet takdir edilmiş olsun ya da olmasın, her günün ihyaya değer bir yanı ve ihya edildiği takdirde hesapsız mükâfatı vardır.
İhlas ıstılahı İslâm ahlâkı ıstılahatında; ‘ibâdet ve amelleri sahih bir itikad, hâlis bir niyetle ve her türlü gösteriş ve dünyalık menfaat endişelerinden arındırarak sadece Allah Teala’nın rızasına hasretmek’ anlamına gelmektedir. Kur’an-ı Kerim’in pek çok ayetinde ihlâs sahibi kimselerin özellikleri vurgulanır ve örnek kimseler olarak gösterirler. Peygamberlerin (Salavâtullâhi ve Selâmuhu ala Nebiyyinâ ve aleyhim Ecmaîn) aslî özelliklerinden olduğu beyan edilen vasıf, İslâm büyüklerinin mazhar olmak için dua ettikleri üstün bir vasıftır.
Muhlis ve muttaki kullar için güneşin battığı gecelerden doğduğu günlere hepsi Allah Teala’ya kurbiyet (yaklaşma) vesilesi gün ve gecelerdir. Allah Teala onlara sonsuz ikramlarda bulunmakta, yaptıkları amellere karşılık sevaplarını katbekat artırmaktadır. Onlar Allah Teala’dan razı oldukları gibi, Allah Teala da onlardan razı olmaktadır. Muhlis ve muttaki kulların amellerinin karşılığının, o olgunluğa sahip bulunmayan müminlerden farklı olacağı, Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) tarafından hadîs-i şerîflerde de beyan edilmiştir.
Ehl-i tasavvufun da üzerinde en çok durduğu konulardandır ‘ihlâs’ ve kişinin, Allah Teala’nın kendisini her an görüyormuş gibi yaşaması anlamına gelen ‘ihsan’ kavramı. Bunları tasavvuf ehli birer mefhum olarak tanımlamanın yanında aynı zamanda birer makam olarak da değerlendirmektedir.
Hicrî Ayların Onuncusu Şevval Ayı
Hicrî senenin onuncu ayının adı olan Şevval lügatte ‘yukarı kalkmak, yükselmek; kaldırmak’ anlamlarına gelen ‘şevl’ kelimesinden türemiştir. Ramazan-ı Şerif ayından sonra gelen bu ayın, cahiliye döneminde uğursuz sayıldığı bu sebeple nikâh kıymadıkları, Peygamber Efendimiz (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in bu batıl inancı yıkmak için Hazreti Âişe (Radıyallâhu Anhâ) validemizle bu ayda nikâhlandığı belirtilmektedir.
İslâm tarihi içerisinde Şevval ayında; Benî Kaynukâ, Uhud, Huneyn ve Tâif gazveleri gerçekleşmiş, Peygamber Efendimiz (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in oğlu İbrahim’in de bu ay içinde vefat ettiği haber verilmiştir.
Şevval ayının ileride temas edeceğimiz oruç ibadetiyle yakın bir alakası bulunduğu gibi, hac aylarından ilki olması hasebiyle İslâm’ın beş şartından biri olan bu ibadetle de yakın bir alakası vardır.
Fıkıh kitaplarına bakıldığında prensip olarak oruç ibadetinin; farz, vacip ve nafile oruçlar şeklinde taksim edildiği görülür. Nafile oruçlar da kendi içerisinde sünnet, müstehab ve mendub şeklinde ele alınırlar. Nafile kelimesi lügatte, günlük yaşamda kullanmakta olduğumuz anlamından uzak bir şekilde; ‘mutlak ziyade’ anlamına gelir. Nafile ifadesi kullanıldığında fıkıh ıstılahında ‘farz ve vacip ameller üzerine ziyade edilen’ ibadetler anlaşılır.Şevval ayında tutulan altı günlük oruç da bahsi geçen müsetehab oruçlardandır.
alıntı.. ismailaga.com